Woensdag 9 oktober 2019 hield ik een lezing bij de Evangelische Open Thuis Gemeente in Drachten. Het was een inspirerende ochtend waar ik kon vertellen over mijn rouwverwerking, maar waar ik vooral ook ervaringen van rouwverwerking bij andere mensen mocht horen. Wat vooral opviel was hoe graag mensen eigenlijk over die ervaring praten, als er maar iemand is die het gesprek begint. Ik had het voorrecht een aantal van deze gesprekken te mogen beginnen.

Die ochtend hoorde ik een mooi verhaal met betrekking tot rouwverwerking wat me erg aangreep, dat wil ik hierbij graag delen:

Een man vond eens een cocon van een vlinder. Hij nam deze mee naar huis en ontdekte een klein gaatje. De Vlinder was bezig uit de cocon te komen. Het gaatje werd langzaam iets groter maar na een paar dagen leek het proces stil te vallen. “Zou het de vlinder niet lukken uit de cocon te komen?” Hij had al bijna de hoop opgegeven toen er weer leven in het proces kwam. Hij dacht ik ga de vlinder helpen en maakte heel voorzichtig het gaatje groter. Hij zag de vlinder met rimpelige vleugels en zijn lichaampje vol vocht liggen. De vlinder kroop stuntelig uit de cocon. Helaas kon hij niet vliegen en bleef een vervormd lichaam houden.Wat de man niet wist is dat een vlinder zich moet ontworstelen uit de cocon zodat het vocht verdwijnt en de vleugels kunnen ontplooien. Heel goedbedoeld had de man het proces overgenomen waardoor de vlinder ziek bleef.

Het is eigenlijk net als het proces van rouw. Je moet als rouwende zelf door het proces heen om te leren omgaan met het verlies om weer te gaan staan in een eigen leven. Anderen kunnen naast je staan en je helpen op te staan als het weer even niet lukt. Ze kunnen je begeleiden naar de volgende stap maar je moet zelf het traject lopen anders kom je niet te ontplooiing.