• De activiteit is bij Boekhandel Riemer Amersfoort
  • We starten om 20:00 uur (inloop vanaf 19:30). Het einde is om 22:00 uur
  • dinsdag 23 januari
  • Er is plek voor 30 personen.
  • We vragen een bijdrage van € 7 euro per persoon.

Als Willy, zoals zovelen, besmet raakt met het coronavirus, verrast dit haar aanvankelijk niet. Maar als de klachten na verloop van tijd niet verdwijnen en er steeds vaker over long COVID wordt gesproken, geeft dit de nodige boosheid en frustratie, en overheerst het gevoel dat ze hier helemaal geen tijd voor heeft.

Als na de nodige onderzoeken een ongeneeslijke ziekte wordt ontdekt, stort haar wereld in en is het niet meer aan de orde of ze er tijd voor heeft of niet.

Nog even geen tijd is een eerlijk en open boek waarin Willy haar persoonlijke relaas deelt. Allerlei emoties – van boosheid, frustratie en angst tot hoop en gevoelens van verlies – komen aan bod en leiden uiteindelijk naar acceptatie en loslaten. De leidraad hierbij is het idee dat we de wind niet altijd kunnen keren maar wel de stand van de zeilen kunnen zetten om zo optimaal mogelijk gebruik te maken van de wind.

Samen met haar redacteur en schrijfcoach Jan Meints zal Willy tijdens deze avond over haar proces en haar boek vertellen. Het is een interactieve avond waarbij voldoende tijd zal zijn om vragen te stellen.

Het was een mooie gelegenheid om een lezing t mogen geven afgelopen 3 december in de Baptistenkerk in Steenwijk en 11 december in evangeliegemeente de Pijler in Lelystad.
Het waren avonden waarbij ik mocht vertellen naar aanleiding van met name mijn boek “Als morgen niet komt”
over wat rouw en verdriet na overlijden met je doet. Hoe rauw rouw kan zijn. Hoe verdriet ineens je leven binnendringt en je leven lijkt over te nemen en je functioneren behoorlijk onder druk kan zet maar ook hoe je in de knoei kan komen met je eigen gevoel. Ook hoe je ineens tot een “andere stand” lijkt te gaan horen. Hoe je voor anderen onberekenbaar lijkt te zijn geworden, want wat als er emoties komen. Hoe graag je zelf ook verder wilt waarin alles weer “normaal” wordt, lijkt niet alleen je eigen ik maar ook de wereld om je heen zich samen te spannen.
Geloof kan daarbij het verdriet dragelijker maken maar neemt het niet weg je nu wilt of niet je zult zelf die eenzame strijd moeten voeren.
Rouwenden is een grote groep en toch wordt er maar weinig gepraat en geluisterd.
Ik heb gemerkt dat deze avonden herkenning geven en dat het waardevol is om eindelijk een stem te hebben, soms gewoon luisteren maar ook om met jouw ervaring anderen tot steun te zijn. Je moet het misschien wel alleen tillen maar je hoeft het niet alleen te dragen.

Woensdag 9 oktober 2019 hield ik een lezing bij de Evangelische Open Thuis Gemeente in Drachten. Het was een inspirerende ochtend waar ik kon vertellen over mijn rouwverwerking, maar waar ik vooral ook ervaringen van rouwverwerking bij andere mensen mocht horen. Wat vooral opviel was hoe graag mensen eigenlijk over die ervaring praten, als er maar iemand is die het gesprek begint. Ik had het voorrecht een aantal van deze gesprekken te mogen beginnen.

Die ochtend hoorde ik een mooi verhaal met betrekking tot rouwverwerking wat me erg aangreep, dat wil ik hierbij graag delen:

Een man vond eens een cocon van een vlinder. Hij nam deze mee naar huis en ontdekte een klein gaatje. De Vlinder was bezig uit de cocon te komen. Het gaatje werd langzaam iets groter maar na een paar dagen leek het proces stil te vallen. “Zou het de vlinder niet lukken uit de cocon te komen?” Hij had al bijna de hoop opgegeven toen er weer leven in het proces kwam. Hij dacht ik ga de vlinder helpen en maakte heel voorzichtig het gaatje groter. Hij zag de vlinder met rimpelige vleugels en zijn lichaampje vol vocht liggen. De vlinder kroop stuntelig uit de cocon. Helaas kon hij niet vliegen en bleef een vervormd lichaam houden.Wat de man niet wist is dat een vlinder zich moet ontworstelen uit de cocon zodat het vocht verdwijnt en de vleugels kunnen ontplooien. Heel goedbedoeld had de man het proces overgenomen waardoor de vlinder ziek bleef.

Het is eigenlijk net als het proces van rouw. Je moet als rouwende zelf door het proces heen om te leren omgaan met het verlies om weer te gaan staan in een eigen leven. Anderen kunnen naast je staan en je helpen op te staan als het weer even niet lukt. Ze kunnen je begeleiden naar de volgende stap maar je moet zelf het traject lopen anders kom je niet te ontplooiing.

Een zaterdag van 10.00-17.00 uur in Brasserie bij Hanz in Zwolle door Scholtenuitgeverij georganiseerd. Het was een dag van ontmoetingen met collega-auteurs die ik tot dan toe voor een groot deel alleen nog maar op Facebook had ontmoet maar ook muziek, gezellig samen koffiedrinken met een versgebakken stroopwafel, leerzame seminars en inspiratie sessies van zes auteurs waarvan ik er een was. Het was een succesvolle dag met interessante gesprekken en ontmoetingen

Ik werd uitgenodigd door radio 5 om deel te nemen aan het programma EO-live. Het was een leuke ervaring om deze keer naar Hilversum te mogen gaan. EO-live is een avondprogramma waar mooie muziek gedraaid wordt met tussendoor interviews over diverse onderwerpen. Ik mocht 20 minuten vragen, die ik niet wist van tevoren, beantwoorden naar aanleiding van mijn boek “Als morgen niet komt”. Het was een interessante ervaring en ik merkte opnieuw dat er veel te vertellen is over rouw en verwerking. (link EO live)

https://www.nporadio5.nl/eolive/gemist/audio/361873/als-morgen-niet-komt

Voor de Evangelische boekwinkel in Dronten mocht ik samen met een andere auteur de feestelijke maand, omdat de winkel 15 jaar bestond, inluiden met een signeersessie en interview door een bekende Drontenaar Harko Boswijk. De winkel was vol met geïnteresseerden. Tijdens het signeren van onze boeken werden ons vragen gesteld. Zo kon ik volop vertellen over waarom ik het boek geschreven heb en het van waarde kan zijn. Het was een mooie en gezellige middag met leuke ontmoetingen.